Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να σας αρέσει! Αυτό είναι τόσο απλό όσο και ψυχολογικό, γιατί αν σας αρέσει ο κορσές, θα σας είναι πολύ πιο εύκολο να ανεχτείτε τυχόν μειονεκτήματα ή περιορισμούς.
Πέρα από αυτό το πιο υποκειμενικό κριτήριο, ωστόσο, υπάρχουν αντικειμενικά στοιχεία που πρέπει να λάβετε υπόψη και χαρακτηριστικά που είναι κοινά σε όλους τους κορσέδες.
Το σχήμα του κορσέ έχει σημαντική σημασία. Διαφορετικά σχήματα κορσέδων ήταν συνηθισμένα σε διαφορετικές εποχές. Άλλοτε οι κορσέδες ήταν κοντοί, άλλοτε μακρινοί, άλλοτε αγκάλιαζαν το μπούστο, άλλοτε όχι. Κατά την εμπειρία μου, είναι σημαντικό να διασφαλίσετε ότι ο κορσές είναι αρκετά μακρύς ώστε να μπορεί να φορεθεί κάτω. Όταν κάθεστε, το μπροστινό σκληρυντικό δεν πρέπει να φτάνει μέχρι το ηβικό οστό. Έτσι διατηρείται η άνεση, ενώ παρέχεται η μέγιστη δυνατή στήριξη. Αυτό όχι μόνο αποτρέπει ένα αισθητικά μη ελκυστικό “φούσκωμα” στην κάτω κοιλιακή χώρα, αλλά παρέχει επίσης στήριξη στο κάτω κοιλιακό τοίχωμα που αποτρέπει την ανάπτυξη μόνιμης παραμόρφωσης.
Η επέκταση προς τα πάνω είναι ουσιαστικά θέμα γούστου, υπό την προϋπόθεση ότι οι ελεύθερες κάτω πλευρές περικλείονται μέσα στον κορσέ.
Γενικά, μπορούμε να συστήσουμε ο κορσές να εκτείνεται τουλάχιστον μέχρι κάτω από το στήθος. Εάν ο κορσές περιβάλλει το μπούστο, μπορεί να παραληφθεί το σουτιέν, πράγμα που μπορεί να είναι ιδιαίτερα επωφελές για καλοκαιρινά και βραδινά φορέματα με χαμηλό ντεκολτέ. Ένας κορσές ανασηκώνει το στήθος, γεγονός που αυτόματα προσδίδει στο μπούστο σας λίγη περισσότερη πληρότητα. Αν ο κορσές αγκαλιάζει το μπούστο, μπορεί να έχει ακόμη πιο υποστηρικτική λειτουργία χάρη στα ενσωματωμένα κυπελάκια.
Διατηρήστε το γυναικείο σας σχήμα!
Ο κορσές πρέπει να είναι ιδιαίτερα σφιχτός εκεί όπου το σώμα είναι εύπλαστο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα γύρω από τη μέση και το κάτω μέρος του θώρακα (τα 3 ή 4 χαμηλότερα ζεύγη πλευρών μπορούν να διαμορφωθούν χωρίς πρόβλημα!) Αντίθετα, δεν πρέπει να είναι πολύ σφιχτός εκεί όπου το σώμα είναι ελάχιστα εύπλαστο, δηλαδή γύρω από τους γοφούς και το πάνω μέρος του θώρακα. Εκεί, θα πρέπει να παρέχει μόνο στήριξη και να αποτρέπει τον σχηματισμό αντιαισθητικών εξογκωμάτων. Ειδικότερα, το άνω και το κάτω άκρο δεν πρέπει να είναι πολύ σφιχτό, διαφορετικά θα κόψει το δέρμα, κάτι που είναι αντιαισθητικό και ανθυγιεινό. Ιδανικά, θα πρέπει να υπάρχει μια απρόσκοπτη μετάβαση μεταξύ της στενής μέσης και του κάτω μέρους του θώρακα και του πιο χαλαρού περίσφιγξης των γοφών και του άνω μέρους του θώρακα.
Το σχήμα της μέσης είναι καθοριστικό για τη συνολική εντύπωση, και ειδικότερα το μήκος της μέσης (η κάθετη έκταση της στενότερης περιοχής). Όσο μεγαλύτερη είναι η μέση, τόσο μεγαλύτερες είναι οι απαιτήσεις από τον χρήστη, καθώς η έντονα στενωμένη περιοχή αυξάνεται με το μήκος της μέσης. Από την άλλη πλευρά, όσο πιο λεπτή και χαριτωμένη είναι η σιλουέτα. Στη βικτοριανή εποχή, ήταν επομένως επιθυμητό να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή μέση. Ο στόχος ήταν να βρεθεί ένας συμβιβασμός μεταξύ του μήκους και της ανεκτής στενότητας. Από τη μέση και πάνω, η σιλουέτα έπρεπε να επεκτείνεται προς τους γοφούς και το μπούστο χωρίς απότομες μεταβάσεις. Το σχήμα πρέπει να είναι αισθητικά ευχάριστο. Ορισμένες γυναίκες προσπαθούν να επιτύχουν μια στενή μέση και χρησιμοποιούν κορσέδες με μήκος μέσης όχι μεγαλύτερο από 1 έως 2 εκατοστά. Πάνω και κάτω από τη μέση, ο κορσές διευρύνεται απότομα. Ένας τέτοιος κορσές είναι φυσικά πιο εύκολο να φορεθεί από έναν corset grande taille. Ωστόσο, το αποτέλεσμα είναι μια σιλουέτα σαν να κόβει μια στενή ζώνη την περιοχή της μέσης. Ως καλός συμβιβασμός, μπορεί να συνιστάται μια μακριά μέση 5 έως 7 εκατοστών. Εάν υπάρχει επίσης ομαλή μετάβαση μεταξύ της μέσης, των γοφών και του μπούστου, είναι δυνατόν να επιτευχθεί ένα αισθητικά ευχάριστο αποτέλεσμα χωρίς την ανάγκη για πολύ σημαντική σύσφιξη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στο συνιστώμενο μήκος, η μέση βρίσκεται εξ ολοκλήρου στην περιοχή του κορμού χωρίς ραβδώσεις, η οποία μπορεί να διαμορφωθεί ιδιαίτερα καλά.